Ένα ταξίδι του ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδη.Το καλοκαίρι έμπαινε ζεστό από το υγρό παράθυρο. Όχι. Το καλοκαίρι έμπαινε υγρό απ' το ζεστό παράθυρο. Το ζεστό καλοκαίρι, έμπαινε υγρό από το παράθυρο. Υγρό το καλοκαίρι, έμπαινε ζεστό από το παράθυρο. Ήταν ένα υγρό και ζεστό καλοκαίρι του Ιουλίου...
Ο Ξ. Σαρχίδης άφησε την MONTEGRAPPA πένα στο γραφείο του και έβαλε μια GRAPPA. Τί σημασία είχε άλλωστε. Άντε και έμπαινε το καλοκαίρι από το παράθυρο στο ηλίθιο λογοτέχνημά του. Τί στο διάολο θα έκανε; Αποφάσισε να επιστρέψει σε ένα από τα αγαπημένα του χόμπι, την αποστήθιση πορνοπεριοδικών. Έκοβε προσεκτικά τα στήθη από όλες τις ιλουστρασιόν μοντέλες και έφτιαχνε κολλαζμένα κολλάζ που κορνιζάριζε προσεκτικά και πουλούσε στα καταστήματα ΒΥΖ-ΑΡΤ και σε βυζαντινές γκαλερί.
Τις εικαστικές αναζητήσεις του Σαρχίδη διέκοψε του χτύπημα του κουδουνιού. Η πόρτα του ασανσέρ άνοιξε και έκαναν την εμφάνισή τους δύο πανομοιότυποι κολλαρισμένοι, ακριβοκουστουμάτοι τύποι. Όχι δεν ήταν δίδυμοι. Ήταν ξαδέρφια. Συστήθηκαν στο Σαρχίδη ως Φίλιππος Νέζης και Φίλιππος Νέζης. Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ αναγνώρισε αμέσως τους δύο μεγαλοτραπεζίτες. Οι Φίλιπποι Νέζες έλεγχαν ολόκληρο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα όσο και ο Voct Ass τη βιομηχανία φρέσκων κοτόπουλων. Μοναδικός τους αντίπαλος ήταν ο γερμανός Όττο Ε. που για την ώρα δεν αποτελούσε σημαντικό κίνδυνο.
Ο Σαρχίδης εξεπλάγη που η υπόθεση δεν αφορούσε τραπεζικά και επιχειρηματικά ζητήματα. Οι Φίλιπποι Νέζες είχαν εξαπατηθεί και οι δύο από την ίδια γυναίκα. Χωρίς να το έχουν καταλάβει την είχαν παντρευτεί και οι δύο και τις είχαν γράψει σχεδόν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η Μίνα Νέβο Κιπάνο, κινεζογαλλικής καταγωγής διέφευγε σύμφωνα με πληροφορίες που είχαν αποσπάσει οι Φίλιπποι Νέζες, στο Λονδίνο. Αποστολή του Σαρχίδη ήταν να την εντοπίσει και να τη φέρει πίσω πάσει θυσία.
Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ ζήτησε 300.000 ευρώ για τα εκτός έδρας του και τα έξοδα παρουσίας, έρευνας και παρακολούθησης. Μετά από σκληρά παζάρια οι Φίλιπποι Νέζες του έδωσαν 5000 ευρώ μετρητά και μια πιστωτική κάρτα DieNurd Club (με σήμα το νεκρό φλούφλη). Το πρωί της επομένης βρισκόταν στο Λούτον, το μεσημέρι έξω από το σπίτι της Μίνας Νέβο και το απόγευμα γύριζε παρακολουθώντας την, όλα τα ακριβά καταστήματα του Λονδίνου με κατάληξη το Burberry's της NEW BOND STREET. Η Μίνα Νέβο Κιπάνο δοκίμαζε ένα φουλάρι στον καθρέφτη. Ατάκε στα ισπανικά σημαίνει επίθεση. Κι ο Ξ. Σαρχίδης επιτιθόταν πάντα στις γυναίκες με τις καλύτερές του ατάκε.
-Μαντάμ, το φουλάρι είναι πραγματικά τόσο υπέροχο που κάνει όλα τα υπόλοιπα πάνω σας να φαίνονται περιττά. Επιτρέψτε μου παράκαλώ να το πληρώσω εγώ.
Ο Σαρχίδης πήρε τη Μίνα αγκαζέ και φτάνωντας στο ταμείο έδωσε το νεκρό φλούφλη του.
-Thanks, although I don't speak spanish... , είπε η Μίνα και έδωσε ένα φιλί στο στόμα του Σαρχίδη. Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ μάζεψε τα συντρίμμια των αγγλικών που είχε μάθει στο σχολείο και στην ολιγοήμερη μετεκπαίδευσή του από τις S.A.S. και την προσκάλεσε σε γεύμα. Η υπόθεση γι' αυτόν είχε κλείσει ήδη. Προτιμούσε να προσθέσει μια ερωτική περιπέτεια στις σελίδες της βιογραφίας του, παρά μια σχεδόν απαγωγή που του ζήτησαν Φίλιπποι Νέζες. Φεύγοντας πέταξε το αποτσίγαρό του στη μοκέτα του καταστήματος, προκαλώντας τη μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία των Burbbery's. Δεν θα το μάθαινε ποτέ. Πριν καταφθάσει η πυροσβεστική, το παράξενο ζεύγος είχε ήδη καταφθάσει σε πανάκριβο λονδρέζικο εστιατόριο.
Ο συγγραφέας ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδης παρήγγειλε φουά γκρά με μαρμελάδα και ένα Σατώ Μπαϊρού του '82. Ενώ έκλεινε τον κατάλογο με ύφος ανάμεσα σε μπον-βιβέρ και μπον-φιλέ, η Μίνα Νέβο Κιπάνο έβγαλε τη γόβα κι άρχισε να του χαϊδεύει αργά τη γάμπα κάτω από το τραπέζι. Ο σερβιτόρος επέστρεψε σε μερικά δευτερόλεπτα. Το Μπαϊρού είχε τελειώσει κι έτσι ο Ξ. Σαρχίδης έπρεπε αναγκαστικά να διαλέξει ανάμεσα σε ένα Σαρκοζύ και ένα Σεγκολέν Ρουαγιάλ του '87. Καλή Χρονιά, σκέφτηκε ο Σαρχίδης. Όχι φυσικά για τους αμπελώνες του Σεγκολέν αλλά για 'κεινον, που είχε εξιχνιάσει τη δολοφονία του Michael Xehnarebilly μεγάλου κοσμηματοπώλη του Λονδίνου και συνεταίρου του Tiffany. Υπεύθυνος για τη δολοφονία ήταν ο ίδιος ο Tiffany που επεδίωκε να καρπωθεί το μερίδιο της Xehnarebilly-Tiffany και να ανοίξει δικό του κοσμηματοπωλείο στο Μayfair.
Ένα από τα φετίχ της Μίνας ήταν να μαστιγώνει τους εραστές της με μια πιπίλα chico κρεμασμένη σε ροζ πλαστικό αλυσιδάκι. Ο Σαρχίδης πέρασε μια καυτή νύχτα και το πρωί άφησε τη Μίνα και το Λονδίνο και επέστρεψε γεμάτος πιπιλιές στην Αθήνα. Το τηλεγράφημά του στους Νέζες ήταν απελπιστικά σύντομο:
Δεν τη βρήκα. Στοπ. Οι πληροφορίες μου λένε ότι κλέφτηκε με ιρλανδό δουλέμπορο και έχει ανοίξει εργαστήριο καλαθοπλεκτικής σε γκέτο αβοριγίνων στην Αυστραλία. Στοπ. Έκανε πλαστική παντού και κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο Φρίντα Κιάλλο. Στοπ.
Το μόνο που έμεινε στο συγγραφέα-ντετέκτιβ ήταν 5 ευρώ από την αμοιβή και μια γυμνή φωτογραφία της Μίνας με αφιέρωση. Έκοψε προσεκτικά το στήθος της και το έβαλε στο τελευταίο του κολλάζ. Άραξε στον καναπέ και έβαλε το αγαπημένο του Τηλεφώξ. "Πιρούνι κυρίες και κύριοι, από το αρχαιοελληνικό πυρ και το Ούνοι, μια άγρια πολεμική ιαχή που με τη δύναμη της γλώσσας έγινε εργαλείο φαγητού". Ο Σαρχίδης πάτησε το μαγικό κόκκινο κουμπί του τηλεκοντρόλ. Το καλοκαίρι έμπαινε υγρό από το ζεστό παράθυρο... Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...
Ο Ξ. Σαρχίδης άφησε την MONTEGRAPPA πένα στο γραφείο του και έβαλε μια GRAPPA. Τί σημασία είχε άλλωστε. Άντε και έμπαινε το καλοκαίρι από το παράθυρο στο ηλίθιο λογοτέχνημά του. Τί στο διάολο θα έκανε; Αποφάσισε να επιστρέψει σε ένα από τα αγαπημένα του χόμπι, την αποστήθιση πορνοπεριοδικών. Έκοβε προσεκτικά τα στήθη από όλες τις ιλουστρασιόν μοντέλες και έφτιαχνε κολλαζμένα κολλάζ που κορνιζάριζε προσεκτικά και πουλούσε στα καταστήματα ΒΥΖ-ΑΡΤ και σε βυζαντινές γκαλερί.
Τις εικαστικές αναζητήσεις του Σαρχίδη διέκοψε του χτύπημα του κουδουνιού. Η πόρτα του ασανσέρ άνοιξε και έκαναν την εμφάνισή τους δύο πανομοιότυποι κολλαρισμένοι, ακριβοκουστουμάτοι τύποι. Όχι δεν ήταν δίδυμοι. Ήταν ξαδέρφια. Συστήθηκαν στο Σαρχίδη ως Φίλιππος Νέζης και Φίλιππος Νέζης. Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ αναγνώρισε αμέσως τους δύο μεγαλοτραπεζίτες. Οι Φίλιπποι Νέζες έλεγχαν ολόκληρο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα όσο και ο Voct Ass τη βιομηχανία φρέσκων κοτόπουλων. Μοναδικός τους αντίπαλος ήταν ο γερμανός Όττο Ε. που για την ώρα δεν αποτελούσε σημαντικό κίνδυνο.
Ο Σαρχίδης εξεπλάγη που η υπόθεση δεν αφορούσε τραπεζικά και επιχειρηματικά ζητήματα. Οι Φίλιπποι Νέζες είχαν εξαπατηθεί και οι δύο από την ίδια γυναίκα. Χωρίς να το έχουν καταλάβει την είχαν παντρευτεί και οι δύο και τις είχαν γράψει σχεδόν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η Μίνα Νέβο Κιπάνο, κινεζογαλλικής καταγωγής διέφευγε σύμφωνα με πληροφορίες που είχαν αποσπάσει οι Φίλιπποι Νέζες, στο Λονδίνο. Αποστολή του Σαρχίδη ήταν να την εντοπίσει και να τη φέρει πίσω πάσει θυσία.
Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ ζήτησε 300.000 ευρώ για τα εκτός έδρας του και τα έξοδα παρουσίας, έρευνας και παρακολούθησης. Μετά από σκληρά παζάρια οι Φίλιπποι Νέζες του έδωσαν 5000 ευρώ μετρητά και μια πιστωτική κάρτα DieNurd Club (με σήμα το νεκρό φλούφλη). Το πρωί της επομένης βρισκόταν στο Λούτον, το μεσημέρι έξω από το σπίτι της Μίνας Νέβο και το απόγευμα γύριζε παρακολουθώντας την, όλα τα ακριβά καταστήματα του Λονδίνου με κατάληξη το Burberry's της NEW BOND STREET. Η Μίνα Νέβο Κιπάνο δοκίμαζε ένα φουλάρι στον καθρέφτη. Ατάκε στα ισπανικά σημαίνει επίθεση. Κι ο Ξ. Σαρχίδης επιτιθόταν πάντα στις γυναίκες με τις καλύτερές του ατάκε.
-Μαντάμ, το φουλάρι είναι πραγματικά τόσο υπέροχο που κάνει όλα τα υπόλοιπα πάνω σας να φαίνονται περιττά. Επιτρέψτε μου παράκαλώ να το πληρώσω εγώ.
Ο Σαρχίδης πήρε τη Μίνα αγκαζέ και φτάνωντας στο ταμείο έδωσε το νεκρό φλούφλη του.
-Thanks, although I don't speak spanish... , είπε η Μίνα και έδωσε ένα φιλί στο στόμα του Σαρχίδη. Ο συγγραφέας-ντετέκτιβ μάζεψε τα συντρίμμια των αγγλικών που είχε μάθει στο σχολείο και στην ολιγοήμερη μετεκπαίδευσή του από τις S.A.S. και την προσκάλεσε σε γεύμα. Η υπόθεση γι' αυτόν είχε κλείσει ήδη. Προτιμούσε να προσθέσει μια ερωτική περιπέτεια στις σελίδες της βιογραφίας του, παρά μια σχεδόν απαγωγή που του ζήτησαν Φίλιπποι Νέζες. Φεύγοντας πέταξε το αποτσίγαρό του στη μοκέτα του καταστήματος, προκαλώντας τη μεγαλύτερη πυρκαγιά στην ιστορία των Burbbery's. Δεν θα το μάθαινε ποτέ. Πριν καταφθάσει η πυροσβεστική, το παράξενο ζεύγος είχε ήδη καταφθάσει σε πανάκριβο λονδρέζικο εστιατόριο.
Ο συγγραφέας ντετέκτιβ Ξ. Σαρχίδης παρήγγειλε φουά γκρά με μαρμελάδα και ένα Σατώ Μπαϊρού του '82. Ενώ έκλεινε τον κατάλογο με ύφος ανάμεσα σε μπον-βιβέρ και μπον-φιλέ, η Μίνα Νέβο Κιπάνο έβγαλε τη γόβα κι άρχισε να του χαϊδεύει αργά τη γάμπα κάτω από το τραπέζι. Ο σερβιτόρος επέστρεψε σε μερικά δευτερόλεπτα. Το Μπαϊρού είχε τελειώσει κι έτσι ο Ξ. Σαρχίδης έπρεπε αναγκαστικά να διαλέξει ανάμεσα σε ένα Σαρκοζύ και ένα Σεγκολέν Ρουαγιάλ του '87. Καλή Χρονιά, σκέφτηκε ο Σαρχίδης. Όχι φυσικά για τους αμπελώνες του Σεγκολέν αλλά για 'κεινον, που είχε εξιχνιάσει τη δολοφονία του Michael Xehnarebilly μεγάλου κοσμηματοπώλη του Λονδίνου και συνεταίρου του Tiffany. Υπεύθυνος για τη δολοφονία ήταν ο ίδιος ο Tiffany που επεδίωκε να καρπωθεί το μερίδιο της Xehnarebilly-Tiffany και να ανοίξει δικό του κοσμηματοπωλείο στο Μayfair.
Ένα από τα φετίχ της Μίνας ήταν να μαστιγώνει τους εραστές της με μια πιπίλα chico κρεμασμένη σε ροζ πλαστικό αλυσιδάκι. Ο Σαρχίδης πέρασε μια καυτή νύχτα και το πρωί άφησε τη Μίνα και το Λονδίνο και επέστρεψε γεμάτος πιπιλιές στην Αθήνα. Το τηλεγράφημά του στους Νέζες ήταν απελπιστικά σύντομο:
Δεν τη βρήκα. Στοπ. Οι πληροφορίες μου λένε ότι κλέφτηκε με ιρλανδό δουλέμπορο και έχει ανοίξει εργαστήριο καλαθοπλεκτικής σε γκέτο αβοριγίνων στην Αυστραλία. Στοπ. Έκανε πλαστική παντού και κυκλοφορεί με το ψευδώνυμο Φρίντα Κιάλλο. Στοπ.
Το μόνο που έμεινε στο συγγραφέα-ντετέκτιβ ήταν 5 ευρώ από την αμοιβή και μια γυμνή φωτογραφία της Μίνας με αφιέρωση. Έκοψε προσεκτικά το στήθος της και το έβαλε στο τελευταίο του κολλάζ. Άραξε στον καναπέ και έβαλε το αγαπημένο του Τηλεφώξ. "Πιρούνι κυρίες και κύριοι, από το αρχαιοελληνικό πυρ και το Ούνοι, μια άγρια πολεμική ιαχή που με τη δύναμη της γλώσσας έγινε εργαλείο φαγητού". Ο Σαρχίδης πάτησε το μαγικό κόκκινο κουμπί του τηλεκοντρόλ. Το καλοκαίρι έμπαινε υγρό από το ζεστό παράθυρο... Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...
